متن ادبی درباره شهادت امام جعفر صادق (ع)

مجموعه : بزرگان دین

متن ادبی درباره شهادت امام جعفر صادق (ع)

شهادت امام جعفر صادق برای بسیاری از نویسنده ها و شاعران بسیار حزن انگیز بوده است متنهای ادبی زیبایی را نوشته اند در ادامه جزئیات بیشتر متن ادبی درباره شهادت امام جعفر صادق (ع) را در سایت سماتک خواهید دید با ما همراه باشید.

متن ادبی درباره شهادت امام جعفر صادق (ع) از بزرگان دین به مناسبت شهادت آن حضرت می باشد داغ شهادت امام صادق برای شیعیان در جهان بسیار غم انگیز بود و در وصف شهادت این امام متن ها و مداحی های بسیار سروده و نوشته شده است .

«داغ شیعه در غربت بقیع»
غروب غریبت، در لابه‏ لای دقیه‏ های خاکی بقیع قد می‏کشد. مدینه، با التهاب به مدار پرواز کبوتران دست می ‏برد تا مردم، آیه‏ های زخمی نشناختنت را به دوش بکشند و عذر نیاورند.

زمین، آبستن اشک می‏ شود. خورشید، قد خم می‏کند و دست‏های ملتمس عرشیان، همگام با فرشیان، شعر بی‏قراری را در آغوش می‏کشند.

داغ در گلوی شیعیان منتشر می‏شود تا بلوغ ابری بقیع را نظاره کنند.

نبض تاریخ به هم خورده است

نبض تاریخ، به هم خورده است. دشمنان، با زهرشان، قلب تو را نشانه رفته‏ اند تا حوصله خدا را سر ببرند.

با این بدبختی عمیقی که فراهم کرده ‏اند، نه تنها به ساحت سبزت راه نیافته ‏اند، که آتش جهنم خودشان را شعله‏ ورتر ساخته ‏اند. اینان، سپاهیان شیطانند که از دهلیزهای پرپیچ و خم جهالت و نکبت سردرآورده ‏اند. اینان می‏ خواهند آینه امامت را بشکنند؛ ولی دیری نخواهد پایید که مذلت و سرافکندگی خویش را در قامت «وجوه یومئذ خاشعه» تجربه خواهند کرد.

خورشید از چشمان تو تقلید می‏کند
هنوز هم دنیا، از شکوه جاری تو وام می‏گیرد. هنوز هم خورشید، از چشمان تو تقلید می‏کند. دانشگاه، به نام تو زنده است؛ حوزه از زلال دانش تو آب می‏خورد و عطش دانش‏اندوزی راهیان عشق، با کلام تو سیراب می‏شود.

نقی یعقوبی

«بوی آسمانی دانش»
بغض‏های ریشه‏ دار در بقیع روح انسان خیمه زده است.

دقایق غم را اشک‏های ما قطره قطره دنبال می‏ کند.

چه فصل متروکی است پاییز اندوه؛ اما تا روزگار دنیا هست، گریزی از مرور سطور این فصل نیست.

امروز، کتاب دانش، مرثیه ‏هایی در دل دارد که هر کدام جگرسوز است و پر خراش. خاک بقیع، بوی آسمانی دانش را می‏ پراکند.

نام بقیع که می‏ آید، یادی کبود در آغوش غزل‏های ما می‏ ماند.

نام بقیع که می‏ آید، چشمه‏ های بی ‏اختیار اشک، از صفحات تاریخ جاری می‏ شود.

امروز، گاه سفر به مکتب احادیث «صدق» با چشمان اشکبار فراق است.

قطعه‏ های غم زده

امروز، اشک‏های قلم، نماینده قطعه‏ های غمزدگی است.

در وادی پر از اشتیاق دانایی، ضجه و شیون منتشر است.

موج موج شانه ‏ها می‏ آیند، روبه روی دریا تباری که نامش «صادق» است تا ترجیع‏ بندهای تلاطم را بسرایند. امروز دوبیتی‏های «وا اماما»، زمزمه بقیعستان دل است.

محمدکاظم بدرالدین