بیلیارد یکی از بازی های مورد علاقه جوانان در ایران و سایر کشورهای دنیا است آموزش تصویری بیلیارد به زبان فارسی در این مقاله از سایت سماتک گردآوری شده است آموزش ضربه زدن در بیلیارد فارسی را در سایت تفریحی سماتک بخوانید.
بیلیارد (Billiards) نوعی بازی مهیج است که با استفاده از ۱۵ توپ رنگی (۷ توپ تک رنگ از اعداد یک تا هفت + ۷ توپ دورنگ از اعداد نه تا پانزده + توپ مشکی شماره ۸) انجام میشود. توپ شماره هشت نقش مهمی در این بازی دارد. در این بازی نیز مانند اسنوکر با استفاده از یک توپ سفید به سایر توپها ضربه وارد میشود. بیلیارد یک بازی دونفره است که اولین بار توسط انگلیسیها به جهان معرفی شد. امروزه این بازی به چندین روش در سرتاسر دنیا بازی میشود که مهمترین آنها عبارتند از:
ایت بال (eight ball)
انگلیسی UK
امریکایی US
ناین بال (nine ball)
اسنوکر
انگلیسی
آزاد
در ادامه ما قوانین و نحوه بازی ایت بال آمریکایی را شرح میدهیم. ابتدا با صراحت میگوییم که باید با اصطلاحات این بازی آشنا شوید تا قوانین آن را بفهمید!
ابتدا با ضربه زدن به توپ سفید به سمت مثلث توپهای رنگی، بازی را میشکنیم و در اصطلاح با ایجاد بریک بازی بیلیارد را آغاز میکنیم. پس از این ضربه ۲ حالت پیش میآید: اول اینکه هیچ توپی وارد سوراخهای میز نشود، بنابراین بازی به حریف سپرده خواهد شد. دوم اینکه یکی از توپها وارد سوراخها شود، که در این حالت بازی در دست شما قرار میگیرد. در این حالت شما باید یک توپ رنگی به غیر از شماره ۸ را انتخاب کنید و بگویید که قصد دارید آن را به کدام سوراخ وارد کنید. اگر توپ هدف را به سوراخ وارد کردید، میتوانید تک تک سایر توپهای رنگی را نیز وارد سوراخها کنید. هدف این است که ابتدا توپهای رنگی را وارد سوراخ کنید و پس از اتمام آنها توپ شماره هشت (ایت بال) را وارد سوراخ کنید. هر کسی که ایت بال را وارد سوراخ کند برنده است. به یاد داشته باشید که در این بازی باید بگویید که کدام توپ را میخواهید وارد کدام سوراخ کنید، چراکه اگر این انتخاب را کنید و توپ وارد سوراخ نشود، خطا رخ خواهد داد.
ضربه زدن در بیلیارد قوانین مخصوصی دارد و باید درست به توپ بیلیارد ضربه بزنید یکی از مهمترین موارد کلیدی در یک اجرای شایسته نحوه قرار دادن پاها به ویژه پای عقب است. پای عقب برای بازیکنان راست دست، پای راست؛ و برای بازیکنان چپ دست، پای چپ است. اگر پای عقب شما خیلی نزدیک به میز باشد، بدن شما دچار گرفتگی عضلانی می شود و نمی توانید چوب تان را آزادانه حرکت دهید و در ضربه زدن در بیلیارد دچار مشکل می شود. در نیتجه قادر به اعمال شایسته ضربه زدن در بیلیارد نخواهید بود. اگر پای شما خیلی عقب باشد، بدن تان خیلی به سمت جلو خم می شود و در وضعیت نافرمی قرار می گیرید و حرکت چوب تان محدود می شود.
توپ بلیارد
زمانی توپ ها می بایست از عاج، ترکیبات دیگر و خاک رس ساخته می شدند اما امروزه جایگزین های پایدارتری دارند. توپ های آسیایی از رزین های پلی استری ساخته می شوند و این باعث می شود که برای تولید ارزان تر باشند.
چوب بیلیارد
در این بازی از چوب بازی برای ضربه به cue ball یا همان توپ سفید استفاده میشود. این چوب در حالت استاندارد ۵۸ اینچ (معادل یک و نیم متر) طول و بین ۵۰۰ تا ۶۱۰ گرم وزن دارد. چوب بیلیارد اکثرا از جنس چوب است، ولی مدلهای آلمینیومی، کربن و فایبرگلاسی آن نیز وجود دارد. چوب حالتی مخروطی دارد که اکثرا نوک آن از جنس چرم یا فوم است. طول استاندارد یک چوب بیلیارد یک متر و 47 سانتیمتر است.
چوب بیلیارد شامل نوک، بدنه و دسته است.
نوک: قسمتی که مقداری سفید و با طولی تقریبا برابر 1.27 سانتیمتر است و یک قسمت کائوچویی در نوک.
بدنه: قسمتی صاف و صیقلی، کم پهنا و بلند است در میانه.
دسته: پرپهناترین قسمت که به صورت مخروطی به طرف میانه و نوک پیش می رود.
وزن: معمولی ترین وزن برای چوب بیلیارد 510 تا 595 گرم است.
گچ بیلیارد
نوک چوب بیلیارد که قبلا اشاره کردیم از جنس فوم یا چرم است. این دو ماده اصطکاک کافی برای انتقال نیرو به توپ سفید را ندارند. برای رفع این مشکل از وسیلهای به نام گچ (chalk) که باعث افزایش اصطکاک نوک چوب و در نتیجه انتقال نیرو به توپ سفید میگردد. جنس گچ از پودر نرمی که تالک نام دارد، پدید میآید.
مثلث (راک)
مثلث (rack) وسیلهای است که از آن برای چیدمان توپها استفاده میشود. این وسیله باعث میشود که توپها به صورت کاملا مثلثی و به هم چسبیده روی میز قرار گیرند. اگر در ابتدای توپها به صورت کامل بهم چسبیده نباشند نیرویی که توپ سفید به همهی توپها باید وارد شود که آنها به صورت کامل پخش شوند انجام نمیشود.
رست
رست وسیلهای است که تقریبا شبیه چوب بیلیارد است با این تفاوت که در نوک چوب یک سر ضربدری وجود دارد. این وسیله برای موقعی که بازیکن نمیتواند با دست، تکیه گاه برای ضربه به توپ سفید ایجاد کند از این وسیله استفاده میشود. رست به دو نوع تقسیم میشود:
رست معمولی
رست اسپایدر
رست اسپایدر بیشتر در اسنوکر کاربرد دارد. این نوع رست در مواقعی استفاده دارد که توپ از لبه میز دور به نحوی که رست معمولی کوتاه باشد و یا وقتی پشت توپ سفید یک توپ رنگی باشد که این نوع رست با پایههای بلندی که دارد باعث میشود راحتتر به توپ ضربه زد.
یک میز بیلیارد تقریبا برابر 137.155 سانتیمتر عرض و 274.23 سانتیمتر طول دارد و معمولا یک رویه سبز مخملی از جنس پلی استر و پشم روی آن را پوشانده و دارای 6 کیسه است که 4 تای آنها در گوشه ها و دوتای آنها در طرفین میز قرار گرفته اند.
پاکت: به شش سوراخی که در چهار گوشه و در وسط دو دواره طولی قرار دارند گفته میشود.
پاکت کردن: اکر توپی را به داخل یک پاکت هدایت کرد و توپ داخل پاکت بیفتد به اصطلاح پاکت کردن گفته میشود.
کیو بال: به توپ سفیدی که با چوب بیلیارد به آن ضربه زده میشود کیو بال میگویند.
شار: به توپهای رنگی که در طول بازی باید آنها را پاکت کرد میگویند.
ایت بال: به توپ سیاه که ضربه به آن قبل از پاکت کردن کلیه شارها پیتوک (خطا) محسوب میشود.
پیتوک: خطا در بیلیارد پیتوک نام دارد.
باند: به دیوارههای زمین بازی از داخل باند گفته میشود.
وگل: به چهار پاکت که در چهار گوشه میز قرار دارند گفته میشود.
سُردی: به دو پاکت که در وسط میز قرار دارد میگویند.
شکستن: در شروع بازی که توپها به وسیله مثلث چیده میشوند، با ضربه توپ سفید، توپها پخش میگردند. به این عمل شکستن گفته میشوند.
شارون: اگر برای پاکت کردن یا شار، از شار دیگر استفاده شود یعنی توپ سفید به یک شار برخورد کرده و شار به یک شار دیگر خورده و پاکت شود. به این عمل شارون میگویند.
ماکس: اگر شار حریف یا ایت بال مانع از برخورد مستقیم توپ سفید به شار مورد نظر باشد و برای ضربه زدن بالاجبار باید از باندها استفاده کرد ماکس گفته میشود.
دوبل: اگر برای پاکت کردن یک شار از باند استفاده شود اصطلاحا دوبل گفته میشود.
سه بانده: اگر قبل از پاکت شدن شار به سه باند برخورد کند به اصطلاح سه بانده گفته میشود.
در بیلیارد و ایت بال امریکایی سه نوع شار وجود دارد که به دو دسته تک رنگ و دو رنگ و ایت بال تقسیم میشود.
از شار شماره یک تا هفت تک رنگ، هشت ایت بال و از نه تا پانرده متعلق به دو رنک است.
قطر این توپها حدود ۶۲ میلی متر و وزن آنها بین ۲۱۰ الی ۲۲۰ گرم است.
در بازی بیلیارد خطاهایی وجود دارد که به آنها پیتوک گفته میشود. قوانین پیتوک بیلیارد عبارتند از:
توپ سفید به هیچ شاری برخورد نکند (پس قانون این است که حتما باید برخورد کند).
توپ سفید به ایت بال برخورد کند.
توپ سفید قبل از برخورد با توپ خود با توپ حریف برخورد کند.
اگر پس از ضربه به شار خود، هیچ کدام از شارهای که در حرکت هستند و توپ سفید به باند برخورد نکنند.
اگر با بدن یا چوب با شارهای روی میز برخورد کند و باعث جا به جایی هریک از شارها و یا توپ سفید شود.
اگر با ضربه به توپ سفید ازمیز بازی خارج شود.
در تمامی این حالتها پیتوک صورت کرفته و حریف میتواند توپ سفید را در هر نقطه دلخواه روی میز میتواند قرار دهد و بازی را ادامه دهد.
اگر بازیکنی قبل از تمام شدن شارها ایت بال را پاکت کند، بازنده بازی میشود.
اگر بازیکنی باعث بیرون افتادن ایت بال از میز بازی شود، بازنده بازی میشود.
اکر هریک از شارها از میز بازی خارج شود، پیتوک شده و توپ سفید در اختیار حریف قرار میگیرد. همچنین شار بیرون رفته پاکت میشود.
ابتدا با کمک مثلث توپها را موازی با عرض میز به طوری که نوک مثلث مماس بر خط یک چهارم میز (که خط فرضی و با کمک نقطهای کنار میز مشخص است) قرار میدهیم. در مثلث توپ باید در وسط ردیف سوم قرار گیرد.
بعد از چیدن توپها در یک چهارم آخر میز باید توپ سفید قرار گیرد و با ضربهای محکم مثلت را شکسته و توپها پخش شوند. اگر کمتر از ۴ توپ با باندها برخورد کند شکستن تکرار میشود. در ضمن توپ سفید را میتوان در هر نقطهای از یک چهارم قرار داد و عمل شکستن را انجام داد.
اگر پس از عمل شکستن، یک شار پاکت شود دوباره نوبت ضربه زدن کسی است که عمل شکستن را انجام داد. اگر توپی پاکت نشود، نوبت به بازیکن دوم است.
برای تعیین نوع توپی که هر بازیکن باید پاکت کند بدون توجه به شارهایی که پس از شکستن پاکت شد، بعد از شکستن اولین بازیکنی که شاری با تعیین قبلی پاکت، پاکت کند آن نوع از شار که پاکت شده متعلق به آن بازیکن شده و شارهای نوع دیگر متعلق به حریف میشود.
اگر پس از شکستن، توپ سفید پاکت شود، حریف توپ را برداشته و در با اختیار در هر نقطه از یک چهارم اول میتواند بگذارد و به سمت شارهایی که از نصف میز رو به رو هست تلاش برای پاکت کردن بکند.
اگر پس از شکستن، ایت بال پاکت شود، بازی از اول شروع میگردد.
پس از تعیین نوع توپهای بازیکنان، هر بازیکن باید سعی کند که تمامی شارهای خود را پاکت کند. پس از پاکت کردن هر شار دوباره نوبت به همان بازیکن است.
قبل از ضربه زدن باید شار و پاکت مورد نظر مشخص شود و اگر شار مورد نظر وارد پاکت نشود نوبت به حریف است حتی اگر همان شار وارد پاکت دیگر شود.
پس از تمام کردن شارها توسط هر بازیکن، باید تلاش برای پاکت کردن ایت بال کند.
برای پاکت کردن ایت، باید مانند شارهای قبل پاکت انتخاب شود و اگر شار وارد پاکتی جز پاکت منتخب شود بازیکن بازنده خواهد شد.
اگر بازیکن در هنگام ضربه به ایت مرتکب پیتوکی شود، بازی را باخته است.
اگر بازیکن بدون پیتوک، ایت بال را در پاکت انتخاب شده پاکت کند برنده بازی میشود.
بهترین نور برای میز بلیارد نور فلورسنت است. در مقایسه با لامپ های نئون قدیمی نور فلورسنت برای چشم بهتر و نیز از نظر اقتصادی باصرفه تر است زیرا دوام آن بیشتر است. تولیدکنندگان اکنون نور لامپ های فلورسنت را به جای لامپ های قدیمی پیشنهاد می کنند، به خاطر اینکه از ایجاد سایه توپ به خصوص در نزدیکی ریل کوتاه جلوگیری می شود.
نور بلیارد باید در طول میز امتداد داشته باشد. این نور در دید واضح تر توپ ها و گوشه ها موثر است.
روزگاری پارچه میز بیلیارد به طور معمول از جنس نمد بود اما امروزه این پوشش از جنس پشم شیشه یا پشم معمولی و یا مخلوط (پشم و نایلون) است. اگرچه می توانید میز خود را در هر رنگی که می خواهید خریداری کنید اما باید رنگی را انتخاب کنید که چشم را نزند. رنگ قرمز، ارغوانی و امثال اینها ممکن است در یک نگاه زیبا به نظر برسند اما خستگی چشم خیلی زود حادث می شود.
چیدمان توپ ها در رَک (Rack) مثلث شکل
توپ ها را با استفاده از رک مثلث شکل می چینیم. توپ شماره ی 1 در نوک مثلث، توپ مشکی شماره ی 8 باید در مرکز (ردیف سوم از نوک) قرار داشته باشد و در دو گوشه ی دیگر نیز یک توپ تک رنگی و یک توپ دو رنگ. دیگر توپ ها را به صورت تصادفی در کنار این توپ ها می چینیم.
قرار دادن رک در جای درست میز بیلیارد
مثلث رک را به گونه ای روی میز قرار می دهیم که مرکز توپ شماره ی 1، دقیقا در وسط عرض میز و در یک چهارم طول میز قرار بگیرد. این نقطه بر روی بعضی از میز ها با یک نقطه ی کوچک مشخص شده است. توپ ها را به سمت هم فشار می دهیم تا کاملا با هم در تماس باشند و سپس رَک را با دقت بدون بر هم خوردن نظم توپ ها از روی میز بر می داریم.
قرار دادن توپ سفید در جای مناسب
در سمت دیگرمیز در روبروی توپ های چیده شده، توپ سفید می تواند در امتداد خط یک چهارم میز یا در هرجایی پشت این خط قرار بگیرد. بهتر است توپ سفید را دقیقا روبروی توپ شماره ی 1 در مرکز قرار ندهی، زیرا این بخش از میز معمولا بیشتر سابیده شده است. همچنین قرار دادن توپ کمی به سمت طرفین میز، کمک می کند که بهتر نشانه روی کنید.
1. در دست گرفتن چوب بیلیارد به صورتی که یک دست تکیه گاه شده و دست دیگر چوب را حرکت می دهد.
دست تکیه گاه خود را روی میز قرار دهید و سپس سر چوب بیلیارد را به گونه ای روی دست بگذارید که از میانه ی انگشت اشاره و انگشت شست عبور کند.
انگشت اشاره را به دور چوب بیلیارد حلقه کنید.
انگشت شست را به انگشت اشاره بچسبانید تا حلقه کامل شود.
دیگر انگشت ها را از هم با فاصله ی مناسب باز کنید تا تکیه گاه پایداری برای چوب بیلیارد ایجاد شود.
2. قرار دادن دست تکیه گاه شده در فاصله ای مناسب از توپ سفید.
برای بریک کردن توپ ها در آغاز بازی بهتر است فاصله ی تکیه گاه تا توپ سفید 20 تا 25 سانتی متر باشد تا قدرت ضربه افزایش پیدا کند.
برای افزایش دقت ضربه بهتر است این فاصله بین 15 تا 20 سانتی متر باشد.
بعضی از تازه کار ها، لبه ی میز را به عنوان تکیه گاه مورد استفاده قرار می دهند که با توجه به آنچه گفته شد در فواصل بالا مخصوصا میز های سایز بزرگ، این روش دقت ضربات را کاهش می دهد.
پایی که در سمت دست تکیه گاه شده قرار دارد را جلوتر بیاورید.
پای دیگر خود را در فاصله 60 سانتیمتری از پای جلو قرار دهید.
بدن خود را مقداری از میز به کنار بچرخانید تا مزاحمتی برای ضربه زدن ایجاد نکند.
باید نزدیک به میز باشید اما نه خیلی نزدیک زیرا باید برای کنترل بیشتر هنگام ضربه، کمی به سمت میز خم شوید.
فرم درست بدن به گونه ای است که چوب بیلیارد هنگام ضربه دقیقا زیر چانه شما قرار داشته باشد. تفاوت ایستادن یک حرفه ای با یک تازه کار نیز در همین است که یک فرد حرفه ای همیشه سرش را پایین نگه می دارد و در اصطلاح به آن “پایین بودن روی توپ ” می گویند به گونه ای که چوب هنگام ضربه دقیقا زیر چانه است.
ضربه زدن به توپ بیلیارد
سر چوب بیلیارد را پیش از هر ضربه گچ بزنید.
گچ را مثل برس روی سطح نوک چوب بیلیارد بکشید. از چرخاندن گچ روی نوک چوب خودداری کنید.
چوب بیلیارد را برای کنترل بیشتر موازی با سطح میز نگه دارید.
به تدریج با نزدیک شدن چوب به توپ سفید، سرعت حرکت چوب را افزایش دهید.
پس از برخورد چوب به توپ، حرکت چوب بیلیارد را در راستای نشانه گرفته شده ادامه دهید.
در واقع این حرکت چوب تا جایی ادامه پیدا می کند که پس از گذر از موقعیت آغازین توپ سفید، تقریبا با میز برخورد می کند.
بعضی افراد پس از برخود اولیه چوب با توپ سفید، حرکت چوب را به یک باره متوقف می کنند که این تکنیک صحیح نیست. حتی در ضربه های آرام نیز باید این حرکت چوب بیلیارد در راستای نشانه گرفته شده ادامه پیدا کند.
پس از ضربه، همچنان وضعیت بدنی خود را حفظ کنید و چگونگی برخورد توپ ها را آنالیز کنید.
برای افزایش تسلط ذهنی و هماهنگی تمام اعضای بدن هنگام ضربه، حرکت دادن چوب به سمت توپ سفید را بدون ضربه زدن تمرین کنید.
این تمرین را تا جایی ادامه دهید که حرکت چوب در بین انگشتان دست تکیه گاه داده شده با نرمی و احساس راحتی بیشتری انجام شود و راستای چوپ در حین حرکت به سمت توپ سفید تغییر نکند و ثابت باقی بماند.
هنگام عمل شکستن در ابتدای بازی، مستقیما به سمت نوک مثلث توپ های چیده شده نشانه بروید و ضربه بزنید.
نیروی اصلی ایجاد شده برای شکستن توپ ها در آغاز بازی در واقع از حرکت ران ها و لگن به وجود می آید. هنگام ضربه، لگن را نیز به سمت جلو هدایت کنید تا نیروی بیشتری برای شکستن توپ ها ایجاد شود.
یک توپ نامرئی را در کنار توپی که می خواهید درون حفره بیندازید هدف گیری کنید.
چوب بیلیارد را در بالای توپ هدف در زاویه ای بگیرید که چوب بیلیارد، توپ هدف و حفره در یک راستا قرار بگیرند.
چوب بیلیارد را در همان راستا به عقب بکشید و نوک چوب را در مرکز توپ نامرئی روی میز قرار دهید.
توپ نامرئی در واقع همان جایی است که قرار است توپ سفید با برخورد به توپ هدف آن را وارد حفره کند.
حالا چوب را حول همان مرکز توپ نامرئی، بچرخانید تا چوب بیلیارد در راستای توپ سفید قرار بگیرد.
این همان راستایی است که باید با چوب بیلیارد به توپ سفید ضربه بزنید.
چوب بیلیارد را دقیقا در همان راستا به سمت توپ سفید حرکت دهید و به مرکز توپ سفید ضربه بزنید.
توپ سفید در همان راستا حرکت می کند و در نقطه ای که توپ نا مرئی را تصور کرده بودید به توپ هدف می خورد. توپ هدف نیز در اثر این برخورد به سمت حفره حرکت می کند.
تاریخچه بازی بیلیارد مفصل و بسیار غنی است. این بازی توسط پادشاهان، افراد عادی، روسا، بیماران روحی، بانوان، آقایان و قهرمانان بطور یکسان انجام می شده است. تا قرن پانزدهم این بازی مدتی در اروپای شمالی و گویا در فرانسه بر روی چمن مانند بازی کروکت ( نوعی بازی با گوی و حلقه ) انجام می شده است. بعد از مدتی این بازی به مکانهای سربسته بر روی میز پوشیده از پارچه سبز که شبیه به چمن بوده تغییر مکان یافته و در اطراف لبه های این میز حاشیه ای ساده قرار گرفته بود. توپها به جای اینکه توسط چوبهای سفت و محکم که به آن چماق می گفتند ضربه زده شوند، هل داده می شدند. عبارت بیلیارد از زبان فرانسه از کلمه بیلارت به معنی یک نوع چوب سفت و محکم و هم از کلمه بایل به معنی یک نوع توپ گرفته شده است.
در ابتدا این بازی با دو توپ بر روی یک میز شش حفره ای با یک حلقه شبیه به حلقه بازی کروکت و یک چوب عمود که به عنوان سپر بود، انجام می شد. تا قرن هجدهم به تدریج حلقه و سپر ناپدید شدند و تنها حفرها و توپها باقی ماندند. قبل از سال ۱۸۰۰ این بازی به عنوان بیلیارد اعیان زادگان شناخته می شد اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد مردم با حرفه ها و مشاغل مختلف از آغاز این بازی را انجام می دادند. در سال ۱۶۰۰ مردم آشنایی کافی با این بازی پیدا کردند به طوری که شکسپیر در کتاب آنتونی و کلوپاترا به آن اشاره کرده بود. در اواخر ۱۶۰۰ چوب بیلیارد ساخته شد. وقتی توپ در کنار یک باند قرار می گرفت برای ضربه زدن به توپ از چماق به خاطر نوک بزرگش به سختی می شد استفاده کرد به همین دلیل بازیکنان چماق را وارونه و از دسته اش برای ضربه زدن به توپ استفاده کردند. به دسته ( دم ) به معنی ( دنباله ) می گفتند که واژه چوب بیلیارد از این کلمه استخراج شده است. در ابتدا میزها دارای دیواره های عمود و پهن در پشت باندها بودند که از افتادن توپها جلوگیر می کردند.
تجهیزات بیلیارد به خاطر انقلاب صنعتی بعد از سال ۱۸۰۰ در انگلستان به سرعت توسعه پیدا کرد. گچ برای اصطکاک بیشتر بین توپ و چوب بیلیارد حتی قبل از اینکه چوب بیلیارد نوک داشته باشد استفاده می شد. در سال ۱۸۲۳ چرم نوک چوب بیلیارد که با آن یک بازیکن می توانست توپ را به یک سو چرخش بدهد ساخته شد. مهمانان انگلیسی به مردم آمریکایی نشان دادند که چطور در بازی از حالت چرخشی استفاده می کنند و به این حالت چرخشی فقط در آمریکا و نه در جاهای دیگر اینگلیش می گفتند. در سال ۱۸۲۹ چوب بیلیارد دو تکه بود. پیرامون سال ۱۸۲۵ سطح میزها از تخته سنگ ساخته می شد. گودیر در سال ۱۸۳۹ توده کائوچو را کشف کرد و تا سال ۱۸۴۵ از آن برای ساخت گوشه های میز بیلیارد استفاده کرد. تا سال ۱۸۵۰ میز بیلیارد شکل صحیح و کاملی به خود گرفت.
قوانین حاکم بر بازی بیلیارد از حدود سال ۱۷۷۰ تا ۱۹۲۰ همان قوانین حاکم بر بازی بیلیارد در انگلستان بود، این بازی بر روی یک میز بزرگ به شکل مکعب مستطیل با سه توپ و شش حفره انجام می شد. در قرن ۱۸ اندازه استاندارد میزها ۲ به ۱ یعنی طول ۲ و عرض ۱ بود. قبل از این ابعاد استانداردی برای ساختن میز وجود نداشت. اصول بازی بیلیارد انگلیسی به واسطه بازی اسنوکر که یک بازی پیچیده، رنگارنگ و مرکب از جنبه های دفاعی و تهـاجمی بود، ادامه پیدا کرد با این تفاوت که در بازی اسنوکر از ۲۲ توپ و در بازی بیلیارد انگلیسی از ۳ توپ استفاده می شد. اشتیاقی که انگلیسیها به بازی اسنوکر داشتند همانند اشتیاق آمریکایها به بازی بیسبال بود، به خاطر این اشتیاق، شما می توانید هر روز شاهد رقابتی در بازی اسنوکر در انگلیس باشید.