شعر وفات حضرت زینب + گلچین اشعار شهادت حضرت زینب

گلچین اشعار شهادت حضرت زینب سلام الله علیها را تقدیم به شما کاربران گرامی می شود و شما در این روز به مناسبت رحلت دخت گرامی علی مرتضی (ع) و فاطمه زهرا (س) می توانید یک متن شعر وفات حضرت زینب س را در این بخش پیدا کرده و بخوانید.

شعر وفات حضرت زینب

شعر رحلت حضرت زینب کبری (س) در ادامه آورده شده است. سالروز شهادت حضرت زینب دخت بزرگوار امام علی علیه السلام یکی از غم بارترین روزهای سال برای مسلمانان است و بسیاری از مردم ایران به عزاداری در این روز می پردازند. این بانوی گرامی به سبب درد و رنج حاصل از واقعه عاشورا در پانزدهم رجب سال ۶۲ هجری به شهادت رسیدند. به مناسبت شهادت این حضرت می توانید از شعر وفات حضرت زینب سلام الله علیها که در اینجا آماده کرده ایم استفاده کنید.

به سمت خلق نرو جلوه ی تو ربانیست..

نصیب قلب تو از زندگی پریشانیست..

سکوت گرچه نشان است بر نجابت زن

صدای خسته ی تو حجت مسلمانیست..

شکوه شمس به تابیدن پس از ابرست..

بتاب گرچه هوای دل تو بارانیست..

به ریزه خواری خوان کرامت تو خوشم..

که موری در تو برتر از سلیمانیست..

حریم قرب ندارد حساب فقر و غنا

دراین حریم اطاعت کمال سلطانیست..

مفسران پی تفسیر خطبه های تواند..

که جمله جمله ی آن آیه های قرآنیست

کسی ندید چهل روز بی قراری تو..

که اجر داغ به این غصه های پنهانیست

به پای فضل تو موسی به لکنت افتاده..

کمی زمدح تو بی یی مسیح درمانیست..

نظر بحال گدا کردن از کرامت توست..

نشسته بر سر این سفره در پی نانیست..

نم وضوی نمازت حیات آب بقا..

نوشتن از حسناتت بضاعت ما نیست..

پناه عالمیان در پناه چادر توست..

یقین زمین و زمان در پناه چادر توست..

♦ ♦ ♦ ♦

متن شعر برای وفات حضرت زینب

سنگرنشین عرصه ایثار زینب است

تکرار عزم حیدر کرار زینب است

پرچم فتاد از کف عباس باک نیست

اینک حضور سبز علمدار زینب است

ای بلبل حسین تو تنها نمانده ای

بابا سفر نموده تو را یار، زینب است

خون می چکد زتن گرت از تازیانه ها

غمگین مباش چونکه پرستار زینب است

قامت اگرچه از غم هجران خمیده داشت

بر قلب خصم حسرت یک آه را گذاشت

آنکس که با کلام خود اعجاز می کند

با دست های بسته گره باز می کند

گه مادر است و دامن او پرورد شهید

گه دختر است و بهر پدر ناز می کند

گه خواهر است و گرمی پشت برادرش

گه چون علی است خطبه چون آغاز می کند

گاهی علم کشد به سر دوش و گاه مشک

گه خویش را به هیأت سرباز می کند

گه عاشق است و بر لب او ذکر یا حسین

گه با دو دست بسته سفر کرده با حسین

ماهی که رویش از غم گل ها کشیده بود

صدها ستاره از شب و روزش چکیده بود

وان هاجری که پا گذر چشمه های خون

هفتاد بار دشت بلا را دویده بود

خونین رخ پدر زجفا دیده بود لیک

بر روی نی جمال برادر ندیده بود

اما نداد از کف جانش امید را

در هم شکست خانه کفر یزید را

شعر وفات حضرت زینب کبری سلام الله علیها

کنج حیاط خانه‌ خود، بین بسترش
بانو رسیده بود به ساعات آخرش

خیره به گوشه‌ای شده بود و یکی یکی
رد می‌شدند خاطره‌ها از برابرش

خورشیدوار، در تب گرمای شهر شام
می‌سوخت آسمان ز نفس‌های آخرش

همراه هر نفس زدنش، آه می‌کشید
آن کهنه یادگاری خونین دلبرش

هر روز، روضه داشت؛ حسینیه‌ی دلش
این مدّتی که بود بدون برادرش

یک سال و نیم میل تبسّم نکرده بود
از خنده رو گرفت، لب روضه پرورَش

یک سال و نیم با عطش آن کویر سُرخ
دریای اشک بود دو تا دیده‌ی ترَش

یک سال و نیم بود که او آب رفته بود
یعنی که بیشتر شده بود عین مادرش

وقت سفر چقدر غریبانه پر کشید
مثل حسین سرور و سالار بی سرش

♦ ♦ ♦ ♦

هنگامۀ وصال من و دلبرم شده

این الحسین زمزمۀ آخرم شده

چشمم به راه مانده کجایی عزیز من

پیراهن تو گرمی بال و پرم شده

از گریه پینه بسته دگر چشم های من

عالم سیاه پیش دو چشم ترم شده

موی سپید و قد کمانم چه دیدنی ست

غم های کربلاست چنین یاورم شده

من پیر سالخورده ام و دست های من

محتاج شانه های علی اکبرم شده

از خاطرم نمی رود آن لحظۀ فراق

ناله زدی که وقت وداع از حرم شده

من بین قتلگاه تو جان دادم ای حسین

این چند ماهه جان تو درد سرم شده

می خواستم بغل کنمت جان تو نشد

نیزه شکسته زحمت این پیکرم شده

من پا به پای پیکر تو ضربه خورده ام

سرتا به پا تمام تنم پُر ورم شده

دشمن همینکه پا به روی چادرم گذاشت

گفتم به خویش ارثیۀ مادرم شده

♦ ♦ ♦ ♦

شعر تسلیت وفات حضرت زینب

کوفیان را که تو در کوفه تماشا کردی

خطبه ها خواندی و الحق که تو غوغا کردی

همه گفتن که حیدر به میان آمده است

دشمنان پدرت را همه رسوا کردی

گفتی از حیله و نیرنگ همه کوردلان

و تو حق را به همان معرکه افشا کردی

لرزه ها بر بدن غاطبه ی شهر افتاد

کوفه را صحنه ای از محشر کبری کردی

با همان خطبه عجب جنگ نمایان کردی

کمر هرچه حرامی تو ز قد تا کردی

جلوی چشم همه خنده به رویت کردند

تو به چشم اسرا اشک خود اخفا کردی

کوفیان خنده کنان هلهله برپا کردن

مثل یک شیر عرب ولوله برپا کردی

کمرت خم شد از آن اوج مصیبت بانو

یادی از مادر خود حضرت زهرا کردی

کوفه یادآور مظلومیت حیدر بود

یاد مظلومیت و غربت مولا کردی

من نگویم که چه بر قاری قرآن کردند

ناله و لعن خودت را تو به اعدا کردی

و دریغا که در این کوفه دگر سقا نیست

که تو او را ز حرم راهی دریا کردی

آخر قصه تو با غصه ی خود فهماندی

صبر بر حادثه را بر همه معنا کردی

شعر در وصف وفات حضرت زینب

زینبم یار آشنای توام
جای مانده ز کربلای توام

شعله سر می کشد ز ناله ی من
من عزادار نینوای توام

تشنه لب لحظه های آخر عمر
یاد سقای با وفای توام

بسترم زیر تابش خورشید
روضه خوان یاد بوریای توام

یاد گل های پرپر باغ و
بدن زیر دست و پای توام

وای از آن دم که حنجر تو شکست
یاد آن آخرین صدای توام

یاد راس تو روی نیزه و آن
پیکر بر زمین رهای توام

زخم خورده ز وقت وا شدن
پای دشمن به خیمه های توام

دم آخر بیا به بالینم
که دوباره رخ تو را بینم

♦ ♦ ♦ ♦

تو بی تابی و این را پیچ و تاب جاده می فهمد

سر بر نی ، تن در قتلگاه افتاده می فهمد

تو مظلومی و این را مادرت در سجده می گوید

و حرف مادرت را تربت سجاده می فهمد

تو تنهایی و امضاهای پای نامه می گوید

و این را هر که دعوتنامه نفرستاده می فهمد

تو آرامی و این آرامش پیدای پنهان را

فقط طفلی که دستش را به دستت داده می فهمد

تو بی تابی ، تو مظلومی ، تو تنهایی ، تو آرامی

تو را اما که با این شرح حال ساده می فهمد؟

تو زینب زینب یک لهجه بی غل و غش هستی

تو اوج نوحه ای ! این را مؤذن زاده می فهمد

♦ ♦ ♦ ♦

شعر غمگین در مورد حضرت زینب

لحظه‌ها لحظه‌های آخر بود
آخرین ناله‌های خواهر بود

خواهری که میان بستر بود
خنجری خشک و دیده‌ای تر بود

چقدر سینه‌اش مکدّر بود
دستش رو به قبله تا کرده

روی خود را به کربلا کرده
مجلس روضه را به پا کرده

باز هم یاد درها کرده
یاد باغ گلی که پرپر بود

پلک‌هایش کمی تکان دارد
رعشه‌ای بین بازوان دارد

پوست نیروی استخوان دارد
یادگاری ز خیزران دارد

چشم از صبح خیره بر در بود
تا علی اکبرش اذان ندهد

سروِ قدش تا نشان ندهد
تا علمدار سایبان ندهد

تا حسینش ندیده جان ندهد
انتظارش چه گریه آور بود

♦ ♦ ♦ ♦

زینبم؛ اسطوره‌ام مهر و وفا را
نور می‌پاشم تمام کبریا را

در تمام عمر، با صبر و مدارا
یک به یک از پا درآوردم بلا را

مریمم؛ اما غنی تر، خواندنی تر
کربلایی هستم اما ماندنی‌تر

روضه‌هایم بازتر، گریاندنی تر
من به زانو می‌کشم اشک و بکا را

کی ز یادم می‌برم تحقیرها را
نیزه‌ها، شلاق‌ها، زنجیرها را

صبر کردم یک به یک تقدیرها را
تا که راضی بنگرم از خود خدا را

آه فرسودم در این یک سال و نیمه
منتظر بودم در این یک سال و نیمه

فکر آن رودم در این یک سال و نیمه
قسمت اصغر نشد آب گوارا

صد حکایت دارد این قد کمانم
کعب نی مجروح کرده استخوانم

یاد مادر می‌کنم با هر تکانم
جستجو کردم ز مرگ خود دوا را

بوی سیب و یاسمن دارم حسین‌جان
از تو من یک پیرهن دارم حسین‌جان

با چنین حالی که من دارم حسین‌جان
سر کنم ساعات شیرین لقا را

زیباترین شعر در مورد وفات حضرت زینب

نثار روح چنان کوه عمه ی سادات

در ابتدای غزل فاتحه مع الصلوات

برای اینکه شود جاودانه در تاریخ

گذاشت در وسط کربلا دو تا مرآت

یکی به اسم حسین و یکی به اسم خودش

یکی به آن دگری خیره،این به آن شد مات

کشید دست ز عشقش ولی مگر که کشید؛

برای ثانیه ای دست از خدا؟ هیهات

کسی که زینت باباست، شام را یکسر؛

برای خاطر او کرده اند تزئینات

همان که دیده به گودال رفته دین خدا:

نماز و روزه و حج و جهاد و خمس و زکات

همان که کرب و بلا را قشنگ دیده،دلش؛

چه قدر سوخته از تشنگی رود فرات

چه قدر در همه جا کرده اقتدا به حسین

چه قدر بسته به واقع صلات را به صلات

مصیبتش شود اعظم کسی که یک ساعت

شود معطل دروازه های بی ساعات

هرآنچه داشته بخشیده بعد گفته خدا؛

مرا ببخش که دارم بضاعتی مزجات

همان که بعد خودش ساخته شده اینطور؛

حیاط در حرمش دور حوض آب حیات

هنوز نیز به تقویمِ روز رفتن او

به جای روز شهادت نوشته روز وفات

دوباره وزن غمش بیشتر شد از این شعر

دوباره دل خورم از این مفاعِلُن فعلات

♦ ♦ ♦ ♦

شعر زیبا در مورد وفات حضرت زینب

سلام ای روح عزت،تجلی شهامت
سلام ای کوه صبر و،وقار و استقامت

فتاده در دل ما،شراری از غم تو
دو عالم خون بگرید،برای ماتم تو

چو شمع محفل تو،تمامی ِ کواکب
ز بس که غم کشیدی شدی امّ المصائب

چو ماه نو خمیدی،مصیببت ها کشیدی
به عمرت ای عقیله،چه غمها که ندیدی

غم هجر پیمبر،سرشک و دیده ی تر
غم مسمار و کوچه،غم عظمای مادر

عزاخانه شد از غم،تمام مُلک افلاک
تو دیدی مادرت را،فتاده بر روی خاک

تو دیدی فرق چاک ِ،علی ساقی کوثر
تو دیدی که شد از کین،جگر پاره برادر

اگرچه زین مصائب،دل تو پر بلا بود
ولی سوز دلت از،شرار کربلا بود

امان از از کربلا و،امان از یاس نیلی
امان از تازیانه،امان از ضرب سیلی

امان از داغ گودال،امان از اشک دیده
امان از غربت آن امام سر بریده

امان از اشک زهرا،امان از آن جنایت
امان از ظلم شمر و،سنان بی مروّت

میان مقتل عشق،نگویم که چه ها شد
سر شاه شهیدان،ز پشت سر جدا شد

شعر کوتاه وفات حضرت زینب

صبر را مفهوم معنا زینب است
کعبه غم‌های دنیا زینب است

چون حسین است آفتاب شهر عشق
ماهتاب عالم آرا زینب است

در حریم قدس محرم زینب است
معنی عشق مجسم زینب است

آنکه بر غم هست خاتم زینب است
ناخدای کشتی غم زینب است

♦ ♦ ♦ ♦

دلم گرفته از این انتظار طولانی
به پشت پرده غیبت چقدر می‌مانی

سرم فدای قدم‌های تو بگو امشب
کجا برای غم عمه روضه میخوانی؟

فدای شال سیاهت که دور گردن توست
چقدر مثل دل عمه‌ات پریشانی

 به یاد غربت زینب دو دیده‌ات خون است
دلت شکسته‌ترین شد امامِ بارانی

به گوشه‌ای ز نگاهت بیا بخر ما را
به پای درد دل عمه‌ات ببر ما را

♦ ♦ ♦ ♦

شعر وفات حضرت زینب

پس از حسین، جهان بر سرش خراب شده
برای حفظ حرم، زینب انتخاب شده

نشاند بوسه به حلق بریده، از آن روو
به خون تشنه لبی، معجرش خضاب شده

کسی که داغ دو فرزند بر جگر دارد
نشسته سنگ صبورِ دلِ رباب شده

چه رفته بر دل زینب، کسی نمی‌داند
دمی که وارد مهمانیِ شراب شده

اگرچه خطبه خودش خوانده بود اما شهر
پر از صدای رسای ابوتراب شده

هزاااار مرتبه تا روز آخِرَت، نفرین
به شام و بزم می و کوفه‌ی خراب شده

به صبر عمه‌ی سادات، شیعه مدیون است
که شرح کرب و بلا ، مانده و کتاب شده….

♦ ♦ ♦ ♦

معلوم بود موقع رفتن ز چشم‌هاش
در سینه رازهای عجیبی نهفته داشت

این روضه‌های عام که مردُم شنیده‌اند
صدها نمونه سخت‌ترش را نگفته داشت

تا لحظه‌های آخر عمرش عجیب بود
یک لحظه هم ز یاد حسینش جدا نشد

جایی نبود عمّه‌ی سادات رفته و
یک لحظه بعد روضه در آنجا به پا نشد

تا انتهای زندگی‌اش گریه کرد و بس
با یاد خشکیِ لب او بر لب فرات

گلچین اشعار شهادت حضرت زینب

حضرت زینب کبری سلام الله علیها طبق آنچه در زندگینامه شان آمده پس از تحمل مصیبت های فراوان در دشت کربلا و دیدن شهادت برادر، یک سال و نیم مغموم بودند تا اینکه در 15 رجب چشم از دنیا فرو بستند. در ادامه این مقاله گلچین زیباترین اشعار شهادت حضرت زینب (س)، از بهترین شاعران آیینی تهیه و جمع آوری کرده ایم.

زینب اگر نبود امامت تمام بود
شکر خدا که سایه او مستدام بود

بعد از حسین پایه گذار قیام بود
او خشم ذوالفقار علی در نیام بود

در انقلاب ماریه صاحب سهام بود
اخت الحسین و واجبه الاحترام بود

اعجاز کار اغلب اوقات زینب است
تسخیر شام و کوفه فتوحات زینب است

قرآن و روضه جزو مهمات زینب است
بانوی ما برای خودش یک امام بود

ناموس حق عقیله عفیفه مکرمه
طبق حدیث عالمه بی معلمه

ارواح و جن و انس و ملک خادمش همه
روحش شبیه شیشه ای از نور قائمه

اما برای دیدن اولاد فاطمه
در کوچه های شام چرا ازدحام بود

در خیمه گاه شور و نشور قیامت است
معجر به باد و هنگام غارت است

او نور مطلق است به معجر چه حاجت است
او را اسیر سلسله خواندن جسارت است

زینب به بند عشق و اسیر ولایت است
سر را به چوب ناقه زدن یک پیام بود

بی بیِ شام و کوفه و خاتون کربلا
سرگشته حوالی هامون کربلا

ای امتداد سرخی گلگون کربلا
ای شاه بیت آنهمه مضمون کربلا
مثل همیشه وصف تو یک فکر خام بود

♦ ♦ ♦ ♦

شعر تسلیت شهادت حضرت زینب

تا که افتاد به این کوچه گذارش محتاج
پر شد از لطف کسی کوله بارش محتاج

جمع کرد آبروی ریخته‌ای را با لطف
آبرو داد سر داد و هوارش محتاج

 شرط بستم سر این دل که بیاید ببرد
عاشق آنست که باشد به قمارش محتاج

پوزه مالیدن من رزق برایم دارد
هرکسی هست بهر حال به کارش محتاج

من خودم میبرمش سمت جهنم فردا
صورتی را که نباشد به غبارش محتاج

انبیا هم به نماز شب او محتاجند
خانوم نافله‌ها هست هزارش محتاج

سر بازار مرا متهم عشق کنید
کس به اندازه‌ی من نیست به دارش محتاج

دستگیری تمامی عوامل با اوست
عرش هم برود هست کنارش محتاج

شانه‌اش کوه رشیدی است که حتی میشد
شیر سرخ عربستان به وقارش محتاج

تا قیامت به پریشانی مویش سوگند
کربلا هست به الطاف مزارش محتاج

متوسل شده یکدگرند این دو حرم
نشده که نشود یار به یارش محتاج

♦ ♦ ♦ ♦

شعر کوتاه در وصف شهادت حضرت زینب

و قبل از اینکه مرا هم از این سرا ببرید
کمک کنید مرا سمت کربلا ببرید

تمام قامت من را شکسته داغ حسین
کمک کنید مرا دست بر عصا ببرید

درآن غروب فدایش شدم؛ قبول نکرد
اگر که قابلم اکنون مرا فدا ببرید

کمی ز خون دل عمه رنگ بردارید
برای موی سفیدم کمی حنا ببرید

به خیمه سوختم اما دوباره می‌سوزم
در آفتاب اگر بستر مرا ببرید

کنار بستر من روضه‌ای بخوانید و
مرا میان همین اشک و گریه‌ها ببرید

همان که خون سرم پای نیزه‌اش می‌ریخت
مرا به دیدن خورشید نیزه‌ها ببرید

 همان کسی که سرش زیر دست و پا افتاد
مرا به شُکوه از آن شام پُر بلا ببرید

مرا لباس اسیری کفن کنید و سپس
حسین حسین بگویید و کربلا ببرید

شعر زیبا درباره شهادت حضرت زینب س

یک سال و نیم مانده غمت در گلوی من
هر  روز و شب تویی همه جا روبه روی من

در زیر آفتابم و تشنه شبیه تو
دنیا کشیده خنجر غم بر گلوی من

تصویر قتلگاه تو یادم نمی رود
یک بوسه از تنت شده  بود آرزوی من

از خاطرات آن شب مقتل کنار  تو
مانده هنوز لاله سرخی به روی من

یک لحظه چوب محمل و پیشانی ام شکست
تا رفت روی نیزه سرت پیش روی من

قاری روی نیزه شدی تا نگاه ها
آید به سوی نیزه نیاید به سوی من

سنگین ترین  غمم  غم دفن سه ساله بود
او رفت و رفت پیش شما آبروی من

بشکن سفال عمر مرا تا نفس کشم
دیگر بس است باده غم در سبوی من

♦ ♦ ♦ ♦

شعر سوزناک وفات حضرت زینب

هنگامه ی اشک و درد و بلا شد
زینب شهید داغ کربلا شد

واویلا واویلا آه و واویلا…
با قلب پر خون و قدّ خمیده

مهمان شده بر یار سر بریده
از وادی غربت با دیده ی تر

رفته به دیدار امام ِ بی سر
در وقت جان دادن غرق عزا بود

یاد غریب ِ دشت کربلا یود
بوده به یاد ِ آن دمی که جانان

جان داده در گودال با کام عطشان
آندم که دیده روی خاک صحرا

افتاده خونین جسم ارباً ارباً
آندم که شد پرپر از کینه لاله
جان داده در ویران دخت سه ساله

♦ ♦ ♦ ♦

دارد به دل صلابت کوه شکیب را
از لحظه‌ای که بوسه زده زخم سیب را

با اقتدار فاطمیِ خود رقم زده
در کربلا حماسه‌ ” أمّن یُجیب ” را

با کاروان نیزه چهل منزل آمده
این راه پُر فرازِ بدون نشیب را

کوبید صبح قافله بر طبل روزگار
رسوایی اهالی شام فریب را

با خطبه‌های ناله و اشکش غروب‌ها
تفسیر کرد غربت شیب الخضیب را

شد لاله پوش معجرش از حسرت فراق
تا دید روی نیزه نگاه طبیب را

جانش رسید بر لبش از دست خیزران
طاقت نداشت طعنه‌ی تلخ رقیب را

می‌ریخت عطر سیب نفس‌های خسته‌اش
در جان باغ وعده‌ی صبحی قریب را

شعر مصیبت حضرت زینب

چشم‌هایم دوباره بارانی ست
حال و روزم پُر از پریشانی ست

هر تپش آه می‌کشم با درد
نفسم بین سینه زندانی ست

در دلم شوق پر زدن دارم
ولی امشب هوا چه طوفانی ست

دلم از سنگ غم تَرَک خورده
که فرو ریختن دلم آنی ست

بی قرار و خراب و دلتنگم
آنقدر که دلم به دنیا نیست

کوچه کوچه اسیر و شبگردم
کار و بارَم همیشه حیرانی ست

خسته و زار و پُر تَبَم امشب
مرثیه خوان زینبم امشب

دختر فاطمه و زین اَب است
به به از این هویت زینب

تا قیامت شود که درس گرفت
لحظه لحظه ز نهضت زینب

باورش هم برای ما سخت است
عُمر پر از مصیبتِ زینب

السلام علیک یا زینب
بانوی مرد کربلا زینب

با تو زنده است نام عاشورا
تویی رکن قیام عاشورا

ضامن ماندگاری عشقی
اعتبار و دوام عاشورا

در نماز شبت دعایم کن
به تو گفته امام عاشورا

خطبه خوانی تو در اوج وقار
مرتضای نیام عاشورا

استوار و همیشه پا برجاست
با کلامت تمام عاشورا

حضرت صبر، قهرمان بلا
سر فرازی در امتحان بلا

♦ ♦ ♦ ♦

تا آخرین نفس که توانی در این تن است

داغت امانتی است که همراه با من است

رفتی و داغ دامن من را رها نکرد

یاد تو در دل من و اشکم به دامن است

چون شمع ذره ذره دلم آب شد ولی

در من هنوز شعله ی امید روشن است

جان می سپارم و دم آخر دلم خوش است

دیدار تو مقارن این جان سپردن است

یک سال و نیم خواهر تو مرد و زنده شد

یک سال و نیم کار دلم غصه خوردن است

سنگ از مصیبت تو دلش آب می شود

دل های دشمنان تو از جنس آهن است

مویی که شانه خورده به دستان فاطمه(س)

دیدم که غرق خون شده در چنگ دشمن است

رفتی و بین این همه نامرد و بی حیا

یک مرد هم نبود بگوید مزن زن است

♦ ♦ ♦ ♦

آنکه با عشق حسینی گشته همدم زینب است

آنکه بر سّر شهادت بوده مَحرم زینب است

آنکه شور افکنده با شور حسینی بر جهان

از ازل خو کرده با صد محنت و غم زینب است

آنکه نامش زین اَب خوانده رسول کردگار

چون نگویم من صفای اسم اعظم زینب است

آنکه بر خوانَد حدیث اُمّ ایمن بر امام

من به جرأت گویم آن زن هم حسین هم زینب است

آنکه کاخ ظلم و استبداد را با یک خطاب

کند و افکند از پی و بن ریخت بر هم زینب است

دامن شیر خدا بین ، شیر زن میپرورد

در شهامت برتر از سارا و مریم زینب است

آنکه اندر مجلس گردنکشان قد کرد عَلم

چون حسین بر دشمنان یکدم نشد خم زینب است

با برادر درد دل میکرد این سان تا سحر

آنکه ریزد از فراقت اشک ماتم زینب است

وصف زینب را ز من مشنو بیا در کربلا

خود بین چون حامی ناموس عالم زینب است

ملجأ اهل حرم تا ظهر اگر عباس بود

شب نگهبان در کنار نهر علقم زینب است

پرچمت گر سرنگون شد من نگه میدارمش

غم مخور بعد از تو پشتیبان پرچم زینب است

مدعی هرگز مزن بیهوده لافِ عاشقی

این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است

♦ ♦ ♦ ♦

دوبیتی وفات حضرت زینب

ستاره،‌ گریه و الماس با من
شب است و بوی زخم یاس با من

تمام حزن زینب را بخوان، باز
گلوی زخمی احساس با من

♦ ♦ ♦ ♦

نه مشتاق گلزار و نهرم حسین
شده زندگی بی تو زهرم حسین

تو رفتی و یک سال و نیمه که من
با هر چی خوشی بوده قهرم حسین

♦ ♦ ♦ ♦

به شیعه آبرو داده وجود زینب کبری
یقین و صبر بوده تار و پود زینب کبری

اگر خالی‌ست جایش در کسا اما خدا پر کرد
نماد پنج تن را در وجود زینب کبری

♦ ♦ ♦ ♦

دوبیتی شهادت حضرت زینب

جان می‌سپارم و دم آخر دلم خوش است
دیدار تو مقارن این جان سپردن است

یک سال و نیم خواهر تو مرد و زنده شد
یک سال و نیم کار دلم غصه خوردن است

♦ ♦ ♦ ♦

با داغ و فراق آشنایی زینب
بر درد غم عشق، دوائی زینب

سوگند به مظلومی زهرا و علی
تو فاطمه کرببلائی زینب

♦ ♦ ♦ ♦

حِلم او٬صبر و توانایی زدست صبر برد
عِلم او٬از دست هر دانا کتاب انداخته
تا قیامت وصف او «موزون» اگر گویی کم است
زان که حق او را چو خود در احتجاب انداخته

♦ ♦ ♦ ♦

سِرِّ نی در نینوا می مانْد، اگر زینب نبود

کربلا در کربلا می ماند، اگر زینب نبود

چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفانِ رنگ

پشت ابری از ریا می ماند، اگر زینب نبود

شعر شهادت حضرت زینب

غرق گل شد کربلا، چون رهگذار زینب است

یا که خونین مقتل یار و تبار زینب است

قامت موزون اکبر، سرو ناز کربلاست

چشمة این باغ، چشم اشکبار زینب است

♦ ♦ ♦ ♦

چرخ و فلک و ستاره حیران دیدم
آن محنت و غم که کس ندیده، آن دیدم

نوحی به هزار سال یک طوفان دید
من نوح نیم هزار طوفان دیدم

♦ ♦ ♦ ♦

حضرت زینب کبری سلام الله علیها پیام آور حماسه صحرای کربلا است. ایشان همان بانوی شجاعی هستند که با یک سخنرانی یزیدیان را شرمنده جهان کرد و به جهانیان آموخت که در برابر ظلم و ستم ایستادگی کنند و دست از مبارزه بر ندارند. بسیار مفتخریم که با منتخبی از زیباترین متن شعر برای وفات حضرت زینب (س) در خدمت شما عزیزان بودیم و یکبار دیگر پیشاپیش سالروز رحلت بزرگ بانوی اسلام حضرت زینب سلام الله علیها را خدمت شما تسلیت می گوییم.