تفاوت ارز دیجیتال و کریپتوکارنسی چیست؟
آیا کریپتوکارنسی همان ارز دیجیتال است یا تفاوتی بین این دو وجود دارد؟ در این مقاله قصد داریم تا با ریشه‌یابی این دو کلمه به ویژگی‌های آنها پی ببریم.
ارز دیجیتال (Digital currency) چیست؟
ارز دیجیتال (پول دیجیتال، پول الکترونیک یا ارز الکترونیکی) موجودی یا رکوردی است که در یک پایگاه داده توزیع شده در اینترنت، در یک پایگاه داده کامپیوتری الکترونیکی، در فایل‌های دیجیتال یا درون یک کارت با ارزش ذخیره‌شده نگهداری می‌شود. نمونه‌هایی از ارزهای دیجیتال عبارتند از کریپتوکارنسی، ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال بانک مرکزی.
ارزهای دیجیتال خواصی مشابهی با سایر ارزها دارند اما شکل فیزیکی اسکناس و سکه ندارند به همین دلیل امکان تراکنش‌های تقریباً آنی را فراهم می‌کنند.
طبق گزارش بانک مرکزی اروپا در سال 2015 «طرح‌های ارز مجازی» می‌توان گفت ارز مجازی یک نمایش دیجیتالی از ارزش است که توسط بانک مرکزی، موسسه اعتباری یا مؤسسه پول الکترونیکی صادر نشده است، و در برخی شرایط می‌تواند به عنوان جایگزینی برای پول استفاده شود. به طور خلاصه ارزهای دیجیتال نام دیگری برای پولی است که برای پرداخت کالاها یا خدمات خاص در اینترنت استفاده می‌شود.
پول دیجیتالی
همانطور که احتمالاً می‌توانید تصور کنید، پول دیجیتال کاملاً دیجیتال است و در دنیای واقعی معادل فیزیکی ندارد اما، مانند پول فیزیکی، سنتی – یا فیات – عمل می‌کند. در این نوع ارز شما می‌توانید ارز دیجیتال را با ارز دیگری دریافت، انتقال و یا مبادله کنید، همچنین می‌توان از آن برای پرداخت هزینه کالا و خدمات، به عنوان مثال، در یک فروشگاه آنلاین استفاده کرد و هیچ مرز جغرافیایی و سیاسی ندارد.
برخی استدلال می‌کنند که با حرکت به سمت جامعه‌ای بدون پول نقد، پول فیزیکی که به صورت آنلاین، برای بانکداری و خرده‌فروشی و غیره استفاده می‌شود باید به عنوان ارز دیجیتال طبقه‌بندی شود.
کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) چیست؟
ارز رمزنگاری شده (یا به اختصار رمز ارز) دارایی دیجیتالی است که برای کار به عنوان یک وسیله مبادله طراحی شده است که در آن سوابق مالکیت فردی در یک دفتر کل موجود به شکل پایگاه داده کامپیوتری ذخیره می‌شود. استفاده از رمزنگاری قوی برای ایمن کردن سوابق تراکنش‌ها، کنترل ایجاد کوین‌های اضافی و تأیید انتقال مالکیت کوین انجام می‌شود. کریپتوکارنسی‌ها معمولاً به شکل فیزیکی (مانند پول کاغذی) وجود ندارد و معمولاً توسط یک مقام مرکزی صادر نمی‌شود. رمزارزها معمولاً از کنترل غیر متمرکز در مقابل ارزهای دیجیتال متمرکز و سیستم‌های بانک مرکزی استفاده می‌کنند. زمانی که یک ارز رمزنگاری شده قبل از انتشار یا ایجاد شده یا توسط یک ناشر صادر می‌شود، به طور کلی متمرکز در نظر گرفته می‌شود. هر کریپتوکارنسی از طریق فناوری دفتر کل توزیع‌شده، معمولاً یک زنجیره بلوکی، کار می‌کند که به عنوان پایگاه داده تراکنش‌های مالی عمومی عمل می‌کند.
مثالی از کریپتوکارنسی
بیت کوین که برای اولین بار به عنوان نرم افزار منبع باز در سال 2009 منتشر شد، اولین ارز دیجیتال غیرمتمرکز است. از زمان انتشار بیت کوین، ارزهای دیجیتال دیگری نیز ایجاد شده‌اند.
رمزارزها ارزهای مبتنی بر الگوریتم هستند که به عنوان توکن در جوامع آنلاین منتخب استفاده می‌شوند و توسط فناوری‌ها، دارایی‌ها یا پروژه‌های خاصی پشتیبانی می‌شوند. آنها بیشتر در پرداخت‌های همتا به همتا استفاده می‌شوند، اما اکنون به طور فزاینده‌ای برای پرداخت برای کالاها و خدمات دنیای واقعی استفاده می‌شوند.
کریپتوکارنسی ها از آنجایی که مبتنی بر رمزنگاری هستند، ایمن، بدون نیاز به واسطه و قابل اعتماد در نظر گرفته می‌شوند. ارزهای رمزنگاری شده از بلاکچین و یک دفتر کل غیرمتمرکز استفاده می‌کنند، به این معنی که هیچ فرد یا مقام نظارتی واحدی اقدامات در شبکه را کنترل نمی‌کند.
تفاوت‌های اصلی کریپتوکارنسی و ارز دیجیتال
اگرچه رمزارزها گونه‌ای از ارزهای دیجیتال هستند، اما تفاوت‌های کلیدی بین این دو وجود دارد. ارزهای دیجیتال متمرکز هستند، به این معنی که تراکنش در شبکه در یک مکان متمرکز مانند بانک تنظیم می‌شود. رمزارزها عمدتاً غیر متمرکز هستند و مقررات داخل شبکه توسط اکثریت جامعه اداره می‌شود.
ارزهای دیجیتال شفاف نیستند با ارزهای دیجیتال، نمی‌توانید آدرس کیف پول را انتخاب کنید و تمام نقل و انتقالات پول را از ابتدا مشاهده کنید. این اطلاعات کاملاً محرمانه و خصوصی نگهداری می‌شود. اکثر ارزهای دیجیتال شفاف هستند. هرکسی می‌تواند تمام تراکنش‌های انجام‌شده و دریافت‌شده توسط هر کاربری را ببیند، زیرا تمام جریان‌های درآمدی در بلاکچین قرار می‌گیرند. ارزهای دیجیتال دارای قدرت مرکزی هستند که می‌توانند با هر مسئله یا مشکلی مقابله کنند. این نهاد مرکزی می‌تواند به عنوان مثال، به درخواست شرکت‌کننده یا مقامات، تراکنش‌ها را مسدود یا لغو کند. کریپتوکارنسی ها (در مورد ارزهای غیر متمرکز) توسط جوامع مربوطه خود تنظیم می‌شوند.
اکثر کشورها چارچوب قانونی پیرامون ارزهای دیجیتال دارند، به عنوان مثال، دستورالعمل 2009/110/EC اتحادیه اروپا؛ و ماده 4 الف قانون تجارت یکنواخت ایالات متحده. در حال حاضر، در مورد کریپتوکارنسی ها نمی‌توان همین را گفت؛ در اکثر کشورها وضعیت رسمی آنها تعریف نشده است.
جمع‌بندی
هر ارز دیجیتالی، کریپتوکارنسی نیست؛ در حالی که رمزارزها قسمتی از ارز دیجیتال هستند. با درک ماهیت فناوری رمزنگاری و بلاکچین، قوانین گسترده و پایدار ایجاد می‌شوند که شفافیت گسترده‌ای را برای صنعت به ارمغان می‌آورد.
منبع :
