کلمه ریکی در زبان ژاپنی از دو کلمه «ری» به معنی جهان و «کی» به معنی انرژی حیات ساخته شده است. بنیانگذار روش ریکی یک شخص ژاپنی به نام «میکائو اوسویی» در ابتدای قرن بیستم بوده است. تکنیک های اوسویی شامل روش های فکری و تمرین های شفابخشی است.
بعدها شوجیروهایاشی، یکی از شاگردان اوسویی، باعث گسترش یافتن تکنیک های شفابخشی او شد و تمرکز کمتری روی روش های فکری کرد. یک ژاپنی- آمریکایی به نام هاوایو تاکاتا ریکی را از هایاشی آموخت و در اواخر دهه 1930 آن را وارد غرب آمریکا کرد. در سال 2009 مرکز بین المللی ریکی در انگلستان در وبسایت رسمی خود چنین ادعاهایی را نوشت:
«ریکی روشی قدرتمند و در عین حال ملایم است که در تاریخ پدیدار شدنش توانسته تمام بیماری ها و دردها را معالجه کند. از جمله ام اس، بیماری های قلبی، سرطان ها، بیماری های پوستی، بریدگی ها، خون مردگی ها، شکستگی استخوان، سردرد، آنفلونزا، سرماخوردگی ها، گلودرد، سوختگی های ناشی از آفتاب، بی خوابی، ضعف، جنسی، کمبود حافظه، کمبود اطمینان و اعتماد به نفس و…
این روش در تمام موارد مفید واقع شده و توانسته به موثرتر شدن روش های درمانی دیگر نیز کمک کند. ریکی می تواند نتیجه تمام درمان های پزشکی را بهبود بخشد و موجب کاهش عوارض جانبی ناشی از این درمان ها شود. همچنین کمک شایان توجهی به کوتاه شدن طول مدت درمان کرده و باعث از بین رفتن درد، استرس و ایجاد حس خوش بینی در بیماران شود.» ادعاهایی که طبیعتا هیچ شاهد علمی برای آنها وجود ندارد.
درمانگران ریکی مدعی اند از طریق متعادل کردن و تحت تاثیر قرار دادن این انرژی ها موجب بهبود بیماری ها می شوند. در روش سنتی ریکی، مشتری به شکل خوابیده یا نشسته به پشت روی زمین دراز می کشد. دستان درمانگر با فاصله خیلی کمی بالاتر از بدن مشتری قرار می گیرد. به طریقی که کف دست ها رو به طرف پایین باشد. این عمل 12 الی 15 باز در قسمت های مختلف بدن و هربار به مدت دو تا پنج دقیقه تکرار می شود.
ریکی یا انرژی درمانی روشی است که نخستین بار توسط یک شخص ژاپنی به نام میکائو اوسویی در ابتدای قرن بیستم پایه گذاری شده است. روش «ریکی» یکی از چندین متدی است که عموما آن را به نام «انرژی درمانی» می شناسند.
پایه این متدها بر این عقیده استوار است که انواعی از انرژی های زمینه ای که به وسیله دستگاه های علمی موجود در آزمایشگاه ها قابل اندازهگ یری و تشخیص نیستند، بدن را احاطه کرده اند. به این نیروهای حامی زندگی در ژاپن «کی»، در چین «چی» یا «کی» و در هند «پرانا» گفته می شود. به طور متوسط برای هر شخص چهار الی شش جلسه 30 تا 90 دقیقه ای وقت درمان ریکی گذاشته می شود.
تکنیک های کاربردی به طور عمده شامل تمرکزکردن، شفاف سازی، پرتوافکنی، از بین بردن انرژی های مضر، برانگیختن و جمع آوری و همسوکردن تشعشعات بدن خواهندبود؛ انرژی هایی که به باور درمانگران ریکی در بدن افراد وجود دارند همچنین بنابر ادعای آنها این روش ها را شخص درمانگر می تواند روی خود یا به مدد «روح راهنما» روی شخصی در فاصله دور اجرا کند.
تحقیقات درباره ریکی
وسیع ترین و جامع ترین تحقیق در مورد ریکی و اثرات آن در درمان بیماری ها توسط دکتر ادزارد ارنست و همکارانش در دانشگاه اکستر انجام شد. پس از آمارگیری و تحقیقاتی که نتیجه آن در ژانویه سال 2008 منتشر شد، اعلام کردند که شواهد و مدارک موجود، برای اثبات موثر بودن ریکی در درمان بیماری ها کافی نیست.
محققان در انستیتو اسکریپس شهر سن دیگو، اخیرا از یک وسیله به نام Magnes 2500 squid استفاده کردند تا امواج الکترومغناطیسی که از دست و قلب سه استاد فن ریکی در حالات زیر ساطع می شود را اندازه بگیرند:
1- هنگامی که در حال انجام تمرینات ریکی نستند.
2- زمانیکه مشغول فرستادن امواج و انرژی های ریکی به بدن بیمار هستند.
3- هنگامی که امواج را به شخصی در راه دور می فرستد.
پس از انجام آزمایش مشخص شد که مقادیر به دست آمده در تمام موارد یکسان بوده و هیچ اثری از شدید یا ضعیف شدن انرژی، آن گونه که اساتید و طرفداران ریکی ادعا می کنند، به چشم نخورد.
نتیجه تحقیقات علمی درباره انرژی درمانی
تحقیقات علمی که تاکنون انجام شده است نشان می دهد که ریکی هیچ ارزش درمانی ندارد و فاقد منطق علمی قابل قبول است. سازمان های علمی و بهداشت و درمان باید دستور منع استفاده از آن را به عنوان یک روش درمان صادر کند و اجازه ندهند که بیش از این پول دولت ها و مردم برای اثبات روش های ریکی به هدر رود.
منبع:مجله همشهری دانستنیها