علت چسبندگی مایع منی چیست؟
علت چسبندگی مایع منی چیست؟
بسیاری از مردان می دانند که مایع منی پس از خروج از بدن بسیار چسبنده است. چسبنده بودن مایع منی به دلیل وجود اسپرم ها در منی است و هرچه چسبندگی منی بیشتر باشد یعنی اسپرم های بیشتری در آب منی مرد وجود دارد.
ناباروری به دلیل فاکتورهای مردانه:
چنانچه در پست های قبل توضیح دادیم، باروری یا بارداری حاصل آمیختن یک اسپرم (از مرد) با تخمک (زن) می باشد. یک تخمک آماده باروری بین روز دوازدهم تا چهاردم دوره ماهیانه، باید حدود 18 تا 22 میلیمتر اندازه داشته باشد. اما در این میان اسپرم های مرد باید چه ویژگی داشته باشند؟
یک مرد بارور باید در هر بار انزال بین 4 تا 7 میلی لیتر مایع منی داشته باشد و در هر میلی لیتر منی هم باید بیش از 20 میلیون اسپرم زنده موجود باشد. این مقدار اسپرم ممکن است به 150 میلیون در هر میلی لیتر هم برسد که البته برای یک باروری طبیعی، همان مقدار حداقلی (20 میلیون در هر میلی لیتر) کفایت می کند به شرط آنکه اسپرم ها از سایر جهات نیز بدون مشکل و سالم باشند.
ویژگی های اسپرم سالم:
اسپرم های سالم اسپرم هایی هستند با یک سر و یک دم بلند (شناور) که قدرت حرکت سریع دارند. معمولا صد در صد اسپرم ها این ویژگی را ندارند ولی از میان مجموع اسپرم های ماخوذه، باید بیش از 60 درصد دارای این ویژگی باشند یعنی با شکلی طبیعی که سرعت بالایی هم دارند.
ویژگی دوم، چسبندگی اسپرم است. اسپرم های سالم، چسبندگی نرمال باید داشته باشند که این درجه چسبندگی اگر زیاد هم بود (در آزمایش اسپرم با High نشان داده می ود) بهتر است. این گونه اسپرم ها قادر به ایجاد حاملگی هستند اما اگر این سه فاکتور (1- تعداد اسپرم ها 2- شکل اسپرم ها 3- سرعت اسپرم ها) طبیعی نباشد، بدیهی است که باروری با مشکل مواجه شده و نیاز به درمان دارد.
نظر به اینکه اسپرم ها از مهبل زن باید حرکت خود را آغاز کنند و تا رسیدن به تخمک، موانع بسیاری از جمله گردنه رحم، لوله های فالوپ و … را طی نمایند معمولا حجم اندک اسپرم در هر سی سی (یا میلی لیتر) مایع منی و کم تحرکی با بی حرکت بودن اسپرم ها، یک عامل مهم در نرسیدن اسپرم به تخمک و در نتیجه عدم وقوع باروری است. در چنین شرایطی اگر زوجی قصد باردار شدن دارند، باید به درمان بپردازند و مرد نزد پزشک متخصص ارولوژیست رفته تا با تجویز داروهای مورد نیاز، تعداد و سرعت اسپرم را به حد نرمال نزدیک نماید.
چگونه حجم منی خود را افزایش دهیم:
بسیاری از دوستان سوال می پرسند که برای افزایش حجم منی چه کار باید کرد؟ ببینید! منی هم یکی از مواردی است که در بدن انسان تولید می شود و هرچیزی که در بدن تولید می شود با خوراک انسان رابطه مستقیم دارد. خوردن غذاهای پرکالری، خوراکی هایی با طبیعت گرم (مثل خرما، انجیر، کشمش، شلغم) و تناول میوه و سبزیجات جهت تامین ویتامین های مورد نیاز بدن، می تواند باعث افزایش مقدار منی گردد. همچنین خوردن قرص های ویتامین ای با سلنیوم (هر دو با هم) به صورت 2 بار در هفته و با فاصله چند روزه (مثلا یکشنبه ها و چهار شنبه ها)، به افزایش منی در مردها کمک می کند.
راهکارهای تقویت اسپرم :
تقویت یا بارور کردن اسپرم باید زیر نظر متخصص صورت پذیرد آنهم بعد از چند مرحله آزمایش و ریشه یابی دقیق مشکل. اما در بسیاری موارد با انجام راهکارهای ساده و بدون استفاده از قرص و دارو، می توان به تقویت و باروری اسپرم ها کمک کرد.
1- خنک نگه داشتن بیضه ها: بیضه ها معمولا 2 تا 3 سانت پایین تر از سطح بدن قرار می گیرند تا از دمای نرمال بدن دور و خنک تر از سایر بخش های بدن باشند (حدود 34 تا 35 درجه) در این شرایط است که بیضه ها شروع به تولید اسپرم می کنند. حال اگر کسی به گونه ای رفتار کند که بیضه هایش قادر به دوری از بدن نباشند و یا به دمای پایین تر از حد معمول نرسد، تولید اسپرم مختل می شود.
کار کردن در جای گرم، نشستن زیاد و پوشیدن شلوارهای تنگ با فاق کوتاه که باعث چسبیدگی بیضه ها به ران ها می شود برخی از علل گرم ماندن بیضه ها و عدم تولید اسپرم سالم است. پیشنهاد می شود روزانه سه تا پنج مرتبه، با گرفتن آب یخ، بیضه ها را از دمای نرمال بدن دور کنید و از شلوار های گشاد، پارچه ای و فاق بلند و شورت های آزاد تر استفاده کنید و نیز از نشستن طولانی مدت که به بیضه ها فشار می آورد و گرمای بدن را به آنه منتقل می کند، خودداری کنید.
2- استفاده از ویتامین ها
خوردن موادی که دارای ویتامین ها و املاح مانند ویتامین C آهن و روی هستند نیز به قدرت باروری اسپرم ها کمک می کند. اگر مواد غذایی حاوی روی در دسترس ندارید می توانید قرص ویتامین آن را از داروخانه ها تهیه و روزی یک نوبت مصرف کنید.
3- مراجعه به پزشک
اگر با مصرف موارد فوق، مشکل برطرف نشد، باید به متخصص ارولوژیست مراجعه کنید تا به تجویز داروهای شیمیایی، هورمونی و ویتامین های مختلف بپردازد.
واریکوسل :
واریکوسل بیماری است که به دلیل التهاب مجراهای عبوری بالای بیضه ها، و یا چسبندگی بیضه ها به شکم و یا در برخی موارد قرار گرفتن بیضه ها در داخل شکم (معمولا در نوزادان) اسپرم یا تولید نمی شود یا نمی توانند وارد مایع منی شوند و تعداد اسپرم ها بسیار ناچیز است (مثلا حدود 20 هزار تا 500 هزار در هر سی سی از منی) که این مقدار اسپرم معمولا منجر به بارداری نمی شوند. این بیماری به محض تشخیص باید مورد عمل جراحی قرار گیرد و یا رگهای مسدود باز شوند و یا بیضه ها آزاد گردند.
البته برخی متخصصان طب سنتی هم راهکارهایی غیر از جراحی را جهت درمان این بیماری (فقط برای کسانیکه مشکل گرفتگی عروق و مجراهای فاقانی بیضه را دارند) پیشنهاد می کنند که در هر صورت، بیمار باید برای درمان به یک گروه از ایشان مراجعه کند. نکته مهم اینکه بیماری واریکوسل، جدی ترین مانع بر سر باروری بوده و تا درمان نشود، شخص مبتلا در اصطلاح “عقیم” یا نابارور است.
در برخی از بیماران واریکوسل، تعداد اسپرم صفر است. این دسته از بیماران متاسفانه نابارور بوده و معمولا حتی با جراحی هم قادر به بچه دار شدن نخواهند بود. البته این موارد در حالت عادی است و با توکل به خداوند و استعانت از درگاه پر کرامت الهی، هر غیر ممکنی، ممکن خواهد شد.
