شاید بارها این سوال را از خودتان پرسیده باشید که چرا خداوند که اینقدر مهربان است جهنم را خلق کرده است و به راستی علت وجود جهنم در روز قیامت چیست؟
سؤال: چرا خداوند جهنم را خلق کرد؟ آیا اگر خداوند جهنم را خلق نمی کرد به راحتی به زندگی خود ادامه نمی دادیم؟
جواب: یعنی اگر جهنم نبود نه تنها راحت نبودیم، بلکه با مشکلات بسیار بزرگی روبرو می شدیم. در این نوشتار به برخی از آن ها اشاره می شود:
1. وجود جهنم موجب التیام درد مظلومانی است که توان استیفای حق خود را ندارند.
2. یاد جهنم و ترس از آن باعث می شود برخی از انسان ها اعمال صالح انجام دهند و در نهایت بهشتی شوند. این مورد را به سخت گیری های معلم و مدیر مدرسه تشبیه می کنیم که موجب می شود برخی از دانش آموزان به تحصیلات خود ادامه دهند و به مقامات عالیه دست یابند.
3. بسیاری از گنه کاران وقتی وارد جهنم اعمال خود می شوند به تدریج پاک می شوند و بعد از پاکی دیگر دلیلی ندارد که خداوند آن ها را در جهنم نگه دارد. به همین دلیل آن ها را خارج می کند و با احترام وارد بهشت می نماید. (اگر جهنم نبود این گروه هیچ وقت نمی توانستند از نکبت گناهان خویش رهایی یابند و وارد بهشت شوند)
4. ترس از جهنم باعث میشود که خوب ها بد نشوند و بدها بدتر نشوند. در واقع ترس از جهنم موجب می شود که هر کس ـ ولو به صورت نسبی ـ حدّی برای بدیهای خود قائل شود. یعنی مثلا اگر چاقو کشی می کند سعی کند که دیگر آدم کشی نکند و یا اگر کسی به دلیلی یکی را کشت مراقب باشد که دیگر نفر دوم را نکشد و … (این ترس امنیت اجتماعی و اخلاقی را در جامعه بالاتر می برد)
5. سنت خداوند بر این امر استوار است که پاداش اعمال خوب انسان و کیفر اعمال بد او را بدهد. کسی که مثلا در دنیا چند نفر را کشته است چگونه می شود او را به کیفر همه ی اعمال بدش رساند. اگر او را بکشند در واقع کیفر قتل یک نفر را متحمل شده. پس حق دیگران چه می شود؟ پس جهنمی باید باشد تا ظالمان به کیفر واقعی اعمال خود برسند.
با توجه به مطالب ذکر شده به این نتیجه می رسیم که جهنم هم تجلّی رحمت خداست هر چند که در قالب عذاب خود را نشان داده است.
شاهد دیگر بر این که جهنم تجلّی خداست: خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «الرحمن علی العرش استوی» یعنی خداوند با نام رحمان بر عرش فرمانروایی همه ی عالم نشسته است. پس جهنم هم که تحت نفوظ قدرت الهی و حاکمیت اوست، مستثنی از این امر نیست.
از طرفی در دعالی کمیل داریم که: «و بِرَحمَتِکَ الَّتی وَسِعَت کُلَّ شیء » (از تو درخواست می کنم) به رحمتت که در هر چیزی توسعه دارد. یعنی رحمت خداوند در همه جا یافت می شود و جهنم هم که خود یکی از مخلوقات خداست محل جریان رحمت الهی می باشد.