طبع به گرم است یا سرد | طبع به در طب سنتی
طبع به گرم است یا سرد
طبع به در طب سنتی را در این بخش از سایت سماتک مرور خواهیم کرد و به شما خواهیم گفت که طبع به گرم است یا سرد؟ میوه به با توجه به منطقه‌ای که در آن کشت شده است در سه نوع شیرین، ترش و ملس وجود دارد. با اینکه گوشت خام این میوه نیز بسیار خوش عطر و طعم است، در ایران بیشتر بصورت پخته در کنار انواع خورشت‌ها یا مربا و چای به در تمامی فصول، استفاده میشود. اما طبع به سرد و خشک است و به همین دلیل افراد سردمزاج نباید بیش از اندازه از آن، مصرف کنند، زیرا دچار مسمومیت غذایی می‌شوند. همچنین بهتر است حتما همراه با مصلحش استفاده شود.
به میوه‌ای بسیار معطر و خوش‌طعم است و با سیب و گلابی در یک خانواده قرار می‌گیرد؛ فصل برداشت آن اوایل پاییز تا زمستان است و سطح آن مانند هلو دارای کرک است. طبع به و ترکیبات موجود در این میوه خوشمزه، آن را به یک داروی قدرتمند برای درمان برخی از بیماری‌ها در طب سنتی تبدیل کرده است. مزاج به از نظر طب سنتی سرد و مرطوب است و انواع مصلحات آن عسل و انیسون معرفی شده است.
طبع به در طب سنتی
طبع به گرم و خشک است، اما گرمای آن زیاد نیست و برخی از حکمای طب سنتی طبع آن را متمایل به معتدل دانستهاند. البته “به” ترش نسبت به نوع زرد و شیرین آن، سردی بیشتری دارد. به همین دلیل این میوه با طبایع مختلف، سازگار بوده و همه میتوانند از خواص آن بهرهمند شوند. اما جالب است بداینم که طبع “تخم به” که به آن بهدانه میگویند و در درمان سرفه خشک از آن استفاده میشود، سرد و تر شناخته شده است.
ترکیبات پلی‌فنولیک موجود در میوه به باعث شده است از نظر خواص آنتی‌اکسیدانی بسیار قوی عمل کند. آنتی‌اکسیدان‌ها با رادیکال‌های آزاد مبارزه کرده و با از بین بردن آن‌ها روند پیری پوست را به طور طبیعی کند می‌کنند. رادیکال‌های آزاد ملکولهایی هستند که به بافت بدن آسیب می‌رسانند. به همین دلیل از بین رفتنشان از ایجاد بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی و سکته مغزی نیز جلوگیری می‌کند.
مواد معدنی موجود در این میوه از مواد مغذی مورد نیاز و ضروری برای بدن است. خوردن این میوه خوشمزه و مشتقات آن به‌طور منظم باعث افزایش خون‌سازی در بدن میشود. در نتیجه مانند تمامی قسمت‌های بدن خون‌رسانی به فولیکول‌های مو نیز افزایش یافته و با گردش خون بهتر و تقویت ریشه مو، رشد موی بهتری ایجاد میشود.
به دارای ماده‌ای به نام فنول است. فنول‌های موجود در این میوه به عنوان یک مسکن برای زخم معده عمل می‌کنند. توصیه میشود افرادی که دچار زخم معده هستند، به صورت منظم از دمنوش به استفاده کنند. با این روش به مرور زمان التهاب معده کاهش پیدا کرده و زخم معده درمان میشود. برای تهیه دمنوش به، باید از به خشک شده یا رنده و خشک شده استفاده کنید، که اصطلاحا به آن چای به نیز گفته میشود. از طرفی ترکیب به با عسل به درمان بسیاری از بیماری‌های گوارشی مانند کولیت، اسهال، یبوست و عفونت‌های روده کمک می‌کند، که همگی باعث بهبود عملکرد دستگاه گوارشی می‌شوند.
مصلح به چیست
در منابع طب سنتی، مصلحی که برای اغلب میوه‌ها مناسب دانسته شده، عسل است؛ “به” نیز از این قاعده مستثنا نیست. علاوه بر عسل، انیسون (بادیان رومی) نیز مصلح “به” معرفی شده است. کسانی که طبع گرمی دارند ممکن است در صورت مصرف زیاد مربای این میوه، دچار جوش صورت شوند که این افراد بهتر است در مصرف “مربای به” زیاده‌روی نکنند.
به دارای مقدار قابل توجهی ویتامین C است. این ویتامین در بدن به جذب آهن مواد غذایی کمک می‌کند. در نتیجه باعث افزایش هموگلوبین‌های خون شده و کم خونی مربوط به فقر آهن را به راحتی درمان می‌کند. میوه به در کنار فیبر فراوانی که دارد، دارای کالری پایینی است. این بدان معنی است که می‌توان مقدار بیشتری از آن را در یک وعده از رژیم غذایی لاغری استفاده کرد. از طرفی فیبر موجود در آن شما را تا مدت طولانی‌تری سیر نگه داشته و از پرخوری جلوگیری می‌کند. هر ۱۰۰ گرم از این میوه تنها ۵۷ کالری دارد. بنابراین توصیه میشود به دلیل وجود انواع مواد مغذی و فیبر بالا در این میوه، حتما در رژیم غذایی افراد چه به منظور لاغری و چه به منظور تناسب اندام قرار بگیرد.
این میوه خوشمزه سرشار از ویتامین C است. به طوری که ۱۰۰ گرم از آن می‌تواند ۲۵% نیاز روزانه به ویتامین C را برطرف کند. این ویتامین با خاصیت آنتی‌اکسیدانی که دارد با رادیکال‌های آزاد مبارزه کرده و قدرت سیستم ایمنی بدن را افزایش می‌دهد. در نتیجه از ایجاد بیماری‌های التهابی جلوگیری می‌کند.
این میوه خوش‌طعم باعث تقویت رحم شده و از سقط جنین جلوگیری می‌کند. به علاوه خوردن به در دوران بارداری، به خصوص در ۳ ماه اول، در زیباتر شدن و باهوش‌تر شدن جنین نیز موثر است. همچنین عطر خوش به، دارای خاصیت ضد تهوع است و خانم‌های باردار حتی با بوییدن آن میتوانند تهوع را درمان کنند.
خواص به در طب سنتی
همانطور که قبلا به آن اشاره شد، به دلیل وجود آنتی‌اکسیدان فراوان در این میوه، رادیکال‌های آزاد یعنی ملکولهایی که به بافت بدن آسیب می‌رسانند، به راحتی از بین می‌روند. در نتیجه این پدیده می‌تواند سلول‌های سرطانی بدخیم را نابود کند. هسته به، نیز دارای ماده‌ای به نام تانن است که خاصیت انقباض‌کننده دارد و با اتصال به سموم و مواد شیمیایی داخل بدن از غشاهای مخاطی بدن محافظت کرده و خطر ابتلا به سرطان را کاهش می‌دهد.
یکی از مواد معدنی مهم در به، پتاسیم است. پتاسیم با کاهش اثرات استرس اکسیداتیو در برابر رادیکال‌های آزاد، سطح فشار خون و کلسترول بد خون را کنترل می‌کند. استرس اکسیداتیو باعث افزایش سطح کلسترول، فشارخون و چاقی شکمی میشود. در نتیجه خوردن این میوه خوش عطر شما را از ابتلا به بیماری‌های قلبی نیز مصون نگه می‌دارد.
فنول‌های موجود در این میوه خوشمزه اثرات ضد ویروسی قوی دارد. به همین خاطر است که از قدیم‌الایام در ایران از به برای درمان آنفولانزای شدید در طب سنتی استفاده شده است. همچنین به، به دلیل آنتی‌اکسیدان فراوانی که دارد، سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و باعث پیشگیری از بیماری‌های ویروسی مانند آنفولانزا، سرماخوردگی و سایر بیماری‌های ویروسی میشود.
