از نظر علمی ابرها به چند دسته تقسیم می شوند؟
در نامگذاری ابرها از کلمات لاتین با ریشه یونانی استفاده میشود. این نامگذاری با توجه به نوع و شکل و همچنین خصوصیات ابر انجام میگیرد. ابر تودهای متراکم از بخار است که در طبقات پایینی و میانی اتمسفر تشکیل میشود. عناصر تشکیل دهنده این توده بخار همان عناصر تشکیل دهنده مایعات سطح سیاره میباشند. در مورد سیاره زمین، ابرها از بخار آب تشکیل شدهاند.
کومولوس (کومهای): نشانهٔ هوای خوب و ملایم.
این ابرها اغلب ساختمان گلکلمی داشته و سطح بالای آن حالت گنبدی دارد و متشکل از قطعات کوچک ابرهای سفید پنبهای است.
استراتوکومولوس (پوشنیکومهای):
این ابرها دارای رنگی تیره و یا سفید متمایل به خاکستری بوده معمولاً به صورت دسته یا خطوط و یا تودههای کروی مانند بزرگ و امواج کروی از ابرهای خاکستری با فواصل و شکافهای روشن تشکیل میگردد. فاقد شرایط بارندگیهای رگباری است.
– فراکتوکومولوس (کومهای پارهپاره)
– فراکتواستراتوس: (پوشنی پارهپاره)
– پیروکومولوس (آتشکومهای):
این نوع ابر پدیدهٔ گرمایی است که در اثر گرم شدن سریع و شدید یک ناحیه و تبدیل آن به رسانای گرما ایجاد میشود و در نهایت به ابر کومولوس تبدیل میگردد. آتشفشانها، آتشسوزیهای جنگلی، و انفجارهای هستهای (به شکل ابر قارچی شکل) همگی از دلایل اصلی تشکیل ابرهای پیروکومولوس بهشمار میآیند.
سیروکومولوس (پرساکومهای): پیامآور هوای صاف و آرام.
ساختمان آنها اغلب متشکل از قطعات سفید رنگ بوده و معمولاً پیش از ابرهای سیروس در آسمان ظاهر میشوند.
سیرواستراتوس (پرساپوشنی): معرف نزدیک شدن هوای طوفانی بوده
این ابرها را میتوان سیروسهای نازک تور مانندی دانست که از ابرهای کوچک سفید و به هم فشرده به شکل گولهٔ پشمی شکل یافتهاند. ظهور این ابرها، علامت نزدیک شدن هوای طوفانی بوده و به همین لحاظ، این ابرها را میتوان پیش از فرارسیدن هوای بد و یا حالتهای طوفانی هوا، مشاهده نمود.
سیروس (پَرسا): معرف هوای آرام و خوب.
این ابرها از مرتفعترین ابرها بوده واغلب به صورت پر مانند و سفید رنگ و شفاف (مملو از بلورهای یخ) در آسمان دیده میشوند.
آلتواستراتوس (فرازپوشنی): نشانهٔ ریزش احتمالی باران ملایم.
این ابرها به صورت لایههای یکنواخت و متحدالشکل خاکستری یا متمایل به آبی به صورت ترکیبی از الیاف، آسمان را میپوشانند.
نیمبواستراتوس (بارا پوشنی): نشانهٔ ریزش باران و یا برف ممتد.
استراتوس (پوشنی): نشانهٔ نرمه باران احتمالی.
نوع اصلی این ابر لایهای یکدست و شبیه مه میباشد. و معمولاً به صورت تودهٔ متراکمی از بخار آب که قطر آن در همهجا یکسان است، مشاهده میگردد. ارتفاع این ابر از سطح زمین بسیار کم است.
آلتوکومولوس (فرازکومهای): معرف باران احتمالی.
این ابرها شامل لایهها و یا تکههای بزرگ گوی مانندی از قطرات زیر آب بوده که معمولاً به صورت شیار و یا امواج نسبتاً منظمی مشاهده میگردد.
کومولونیمبوس (کومهای بارا): به همراه رعد و پیامآور طوفان.
این ابرها از تودههای بزرگ و انبوه ابر که به شکل برج عظیمی است، تشکیل میگردند.